Był sobie chłopiec
Był sobie kiedyś chłopiec o paskudnym charakterze. Jego ojciec dał mu torbę pełną gwoździ i powiedział, by je wbił w płot ich ogrodu za każdym razem gdy straci cierpliwość i będzie chciał kogoś obrazić.
Pierwszego dnia chłopiec wbił 37 gwoździ.
W następnych tygodniach nauczył się kontrolować siebie i liczba gwoździ wbijanych w płot zmniejszała się z dnia na dzień.
W końcu doszedł do wniosku, że łatwiej kontrolować siebie, niż wbijać gwoździe.
Wreszcie nadszedł dzień, kiedy chłopiec nie wbił już żadnego gwoździa.
A ojciec mu powiedział, by teraz wyjął jednego gwoździa za każdym, gdy nie straci cierpliwości.
Mijały dni, aż w końcu chłopiec mógł przyjść do ojca i powiedzieć, że wyjął już wszystkie gwoździe. Poszli razem, by to zobaczyć i ojciec powiedział: „- Synu, zachowywałeś się dobrze, ale spójrz na te dziury. Ten płot już nigdy nie będzie taki, jak na początku. Kiedy kogoś obrażasz i kiedy mówisz mu coś złośliwego, zostawiasz w nim rany takie, jak tutaj. Możesz komuś wbić nóż w plecy i później go wyjąć, ale zawsze zostanie rana. Mało ważne jest, jak często będziesz kogoś przepraszał, rana pozostanie. Zranienie słowne robi tyle samo szkód, co zranienie fizyczne. Przyjaciele są zaś rzadkim darem, rozśmieszają Cię i podnoszą na duchu. Są gotowi Cię wysłuchać, kiedy tego potrzebujesz i otwierają przed Tobą serce. Pokaż, jak bardzo ich kochasz”.
Był sobie kiedyś chłopiec o paskudnym charakterze. Jego ojciec dał mu torbę pełną gwoździ i powiedział, by je wbił w płot ich ogrodu za każdym razem gdy straci cierpliwość i będzie chciał kogoś obrazić.
Pierwszego dnia chłopiec wbił 37 gwoździ.
W następnych tygodniach nauczył się kontrolować siebie i liczba gwoździ wbijanych w płot zmniejszała się z dnia na dzień.
W końcu doszedł do wniosku, że łatwiej kontrolować siebie, niż wbijać gwoździe.
Wreszcie nadszedł dzień, kiedy chłopiec nie wbił już żadnego gwoździa.
A ojciec mu powiedział, by teraz wyjął jednego gwoździa za każdym, gdy nie straci cierpliwości.
Mijały dni, aż w końcu chłopiec mógł przyjść do ojca i powiedzieć, że wyjął już wszystkie gwoździe. Poszli razem, by to zobaczyć i ojciec powiedział: „- Synu, zachowywałeś się dobrze, ale spójrz na te dziury. Ten płot już nigdy nie będzie taki, jak na początku. Kiedy kogoś obrażasz i kiedy mówisz mu coś złośliwego, zostawiasz w nim rany takie, jak tutaj. Możesz komuś wbić nóż w plecy i później go wyjąć, ale zawsze zostanie rana. Mało ważne jest, jak często będziesz kogoś przepraszał, rana pozostanie. Zranienie słowne robi tyle samo szkód, co zranienie fizyczne. Przyjaciele są zaś rzadkim darem, rozśmieszają Cię i podnoszą na duchu. Są gotowi Cię wysłuchać, kiedy tego potrzebujesz i otwierają przed Tobą serce. Pokaż, jak bardzo ich kochasz”.
